من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
اولین مواجهه انسان با جهان، مواجهه ایست بی رحمانه که با بریدنِ بند ناف و قطع ارتباط کامل با دنیای امنِ رحم مادر اتفاق می افتد؛ همان امنیت نابی که پس از تولد تا آخر عمر به دنبال آن است.
رحم به عنوان اولین مأمن، در این طراحی ها به عنوان سمبلی تا ابد امن، باقی می ماند.
جنین در آن شکل میگیرد،
زیست می کند،
می میرد و
متلاشی می شود.
جنین های در هم تنیده بدون سر و فارغ از جنسیت که هیچ کدام بر دیگری الویت ندارند، بر جریان سیالی تاکید می کنند که با شکل گرفتن نطفه در بطن زن، در تمامیت او گسترش می یابد‌؛ تمامیتی دور از انظار که در وجود دیگری، روی کاغذ در معرض دید قرار می‌گیرد.